Het is heerlijk weer om in de tuin te werken en Veronica heeft een klus voor ons. In haar achtertuin is alweer twee jaar geleden de schuur weggehaald en vorig jaar is de bestrating aangepast, maar nog steeds is er een gat en staan veel planten in bakken te wachten op hun nieuwe plek. Voor haar een reusachtige klus waar ze al die tijd geen energie en geen klussers voor kon vinden. Voor ons blijkt het minder dan een dagtaak (inclusief naar het tuincentrum gaan voor meer tuincompost en het milieuplein om het overschot aan kapotte klinkers te storten).
En terwijl Veronica in de middag moest rusten hadden wij nog energie voor een uitstapje naar de Romijnse tijd in het Archeon. We waren mooi op tijd om een gladiatorengevecht mee te maken. De arena was goed gevuld en het publiek (met name schoolkinderen) werd met trommels en gezamenlijk ritmes klappen opgewarmd. Daarna kwam de spelleider op het toneel die de Editor (een edele dame die het evenement had betaald) introduceerde. En vervolgens met een vrijwilliger (heel wat schooljongens wilde wel de rol van gladiator op zich nemen, de keuze viel op Thomas, die direct omgedoopt werd tot Brutus) uitlegde hoe het gevecht zou verlopen. Brutus volgde met verve de regie aanwijzingen op (inclusief nu ga je op dramatische wijze in deze plas bloed (een rode mantel van de spelleider) liggen en roep je nog een keer in het latijn om je mama ;) en kreeg uit eindelijk genade en applaus. Waarna de echte gladiatoren werden aangekondigd. De eerste (met drietand en net) was de favoriet van de spelleider, de tweede (met schild en kort zwaard) van het publiek. De publieksfavoriet werd na een bloedig gevecht met de lauwerkrans gekroond.
Daarna hebben we het Romeinse wegennet bewonderd en de vloot van Zwammerdam. Deze opgegraven boten worden stukje bij beetje weer in elkaar gepuzzeld. Op een goede dag lukt het de vrijwilligers om 4 stukjes op de juiste plek te puzzelen, maar soms zijn het er maar 2. De ontbrekende stukken worden aangevuld met replica stukken zodat je nu toch de hele platbodem kan aanschouwen. Het is een indrukwekkend groot gevaarte als je bedenkt dat het grotendeels met spierkracht werd voortbewogen en op koers moest worden gehouden, ook tegen de stroom in.
Voor de replica’s hebben ze dikke eiken nodig, en weinig budget. Maar gelukkig hebben ze connecties met een mannetje dat gebeld wordt als er ergens in Nederland een grote eik wordt geveld. Ik wist niet dat er zo’n mannetje was, maar zo is het Archeon dus aan een tweehonderd jarige eik gekomen die niet langer gewenst was bij een boer in Limburg. Deze eik wordt nu met Romeinse gereedschappen bewerkt tot een Romeinse vaartuig. Dit alles werd ons verteld door een enthousiaste vrijwilliger die onder leiding van een strenge archeologe meehelpt met de restauraties en reconstructies.
Verder hebben we de Romeinse Palisade, de kruidentuin en de tempel bekeken. Nu hebben we een redelijk beeld van wat de Limes is waar we nu langsfietsen.
Naast de limes route in ons boekje is er de limes route van Nederland Fietsland die, in tegen stelling tot de limes route van de Europafietsers, de knooppunten volgt. Nu we dit weten gat het veel makkelijker om de route te volgen.