Tot bij Bonn kwamen we nog regelmatig borden tegen die asperge te koop aanboden nu hebben we de wijngaarden bereikt.
Bij Bonn begon het heuvelachtige te worden en vandaag passeerden we de Drachenfels met daarbij het zevengebergte. Langs de Rijn lazen we een legende die verstelde hoe het zeven gebergten zou zijn omstaan; Er was een stel reuzen die het geweeklaag hoorde van de mensen die te kampen hadden met overstromingen omdat de Rijn niet verder kon stromen en die groeven daarop een bedding voor de Rijn. Toen ze klaar waren schudde ze hun schoppen uit. De klodders modder die er afvielen vormden de bergen in deze omgeving….
Het zijn vulkanische bergen met indrukwekkende basalt formaties. En in de regen/nevel ziet het er heel sfeervol uit. Op verschillende toppen doemen burgeren of ruïnes op.
De dorpen hebben mooie vakwerkhuizen met overhangende eerste verdieping met mooie muurschilderingen. Zoals je je een typisch Duits (middeleeuws) stadje voorstelde.
De Rijn heeft hier weinig speelruimte dus deze dorpen/stadjes moeten er maar mee dealen als het water hoog staat.
Zo zagen we bij de stadspoort van Linz am Rein jaartallen op de muur die aangeven met hoe hoog het water toen in de stad stond. Een van de restaurants heeft zelfs een deur op de eerste verdieping met de tekst nooduitgang voor bij hoog water.
Voor ons betekend dat ook dat we wat vaker een klimmetje hebben. Het fietspad volgt niet overal de oever, want soms is die plek al ingenomen door een spoor, autoweg of huizen. Ook de planten die hier goeien zijn anders, meer aangepast op de rotsachtige bodem. En zo laten we de laaglanden achter ons.
