Sommige rustdagen plan je (zoals een paar dagen geleden na Rodions verjaardag bij Neuss) andere overkomen je zoals vandaag. Vandaag zijn we een dagje langer in Bonn, of eigenlijk in een tuinhuisje in een volkstuintje op een heuvel aan de rand van Bonn. Ik zal je vertellen hoe dat zo kwam.
Na ons dagje wellness in Wellneuss (jawel een sauna naam met woordspeling) zijn we (op aanraden van de AirB&B host) van de Asterstraat langs de oever van de Erft terug naar de Rijn gefietst. Een van die mooie groene aders die bijna elke dorp of stad hier wel schijnt te hebben. Toen hebben we de Rijn gevolgd tot Keulen. Op de industrie terreinen waar we door kwamen was het uitgestorven (op een paar fietsers en rustende vrachtwagenchauffeurs na) waarschijnlijk omdat het zaterdag was. Zo rustig als het op het industrieterrein was, zo druk was het bij de dom van Keulen. Talloze toeristen, straattekenaars, vrijgezellenfeestjes, zingende riksjabestuurder, dagjesmensen, enz. Nadat we de bron naast de dom hadden gevonden en een nieuwsgierige Franse vader en dochter te woord te hebben gestaan (in het Duits) zijn we naar de spoorbrug gegaan. Die met al die slotjes er aan. Het schijnt dat milieuactivisten zich zorgen maken over alle sleutels die er in de Rijn worden gegooid en dat de spoorwegen zich zorgen maken of de brug niet te zwaar belast wordt, maar ondertussen staat er aan het begin van de brug een straatverkoper met jawel, hartvormige slotjes.
Aan de overkant van de Rijn was kermis en een volksfeest waarvoor de boulevard was afgezet. Dan maar langs de hoofdweg. Zo kwamen we dan eindelijk op de stadscamping van Keulen, alwaar we de nacht zouden doorbrengen tussen een bonte mix van kampeermiddelen. Om de dag lekker af te sluiten vroeg ik Rodion om bij het campingwinkeltje voor zichzelf een biertje uit te kiezen en een zak chips te halen. Zo gezegd zo gedaan. Maar helaas bij een van die happen chips ging er iets niet helemaal goed in mijn mond. En bij het avondeten voelde het nog steeds niet ok.
Het voelde alsof mijn kies los zat, heel griezelig. En toen ik bij het tandenpoetsen goed keek zag ik dat mijn kies middendoor was gebroken. Nu is er de afgelopen jaren flink geklust aan die kies, en door die uitgebreide wortelkanaalbehandeling zat er nu gelukkig geen gevoel meer in maar was hij helaas ook breekbaar geworden (dat had mij daar al op gewezen en een kroon aanbevolen). En dan..
Even een telefoontje met de alarmcentrale dan maar. Die raadde mij aan om een tandarts te zoeken en de tekening zelf te betalen en dan later te declareren. Omdat het weekend was en ik geen pijn had heb ik besloten om de volgende dag soep te eten en naar ons volgende adres te fietsen. In Bonn hadden we namelijk afgesproken met iemand van Warmshowers, waar we een nachtje mochten overnachten in zijn tuinhuisje.
Ik vroeg of we daar een nachtje extra mochten blijven, wat kon in ruil voor wat hulp in zijn volkstuin. Goede deal. Dit scheelde ons aanzienlijk wat gehannes, we hoefden dus niet met volle bepakking naar een tandarts.
De tandarts die ‘s ochtends als eerste open was, 7:30 heb ik als eerste gebeld. De computer moest nog opstarten dus vroeg de assistente me 5 min later terug te bellen. Toen vertelde ze me dat er vandaag geen tandarts aanwezig was in hun praktijk dus ze kon me op zijn vroegst dinsdag ochtend 9:30 inplannen. Daarna heb ik nog een ander tandarts gebeld, die had zijn antwoordapparaat nog aanstaan, dan maar een volgende, dicht in de buurt van de volkstuintjes verder van Bonn, in Ippersdorf. Daar kon ik gelukkig dezelfde dag nog om 9:30 terecht. Als wilde de assistente wel eerst kijken hoe ik verzekerd was … na de formaliteiten werd ik door twee vriendelijke en bekwame vrouwen geholpen. Rodion las op Google dat de praktijk ook goede reviews krijgt en ook een goede ervaring bied voor angstige patiënten. De tandarts en haar assistente legde rustig uit wat ze gingen doen en overlegde met mij. Dat was prettig. Het bleek dat de breuk redelijk oppervlakkig was en dat na het weghalen van twee losse stukken de rest voorlopig kan blijven. Dat is dus een hele opluchting. Natuurlijk moet ik na dit avontuur nog overleggen met mijn eigen tandarts of een kroon nog steeds een optie is en extra goed opletten met harde dingen en goed poetsen…
Dus toen konden we weer terug naar het tuinhuisje. Onderweg hebben we nog de mooie Kreuzbergkirche bekeken die helemaal boven aan de berg staat. Met name de Heilige Stiege (heilige trap) is een opzienbarende barok geheel. Veel engeltjes, suiker roze, en wolken. In elke tree schijnt een reliek te zijn verwerkt en als je heel devoot bent ga je op je knieën al biddend de trap op.
Het weer is veel beter dan voorspeld, vanochtend leek het er nog op dat de het de hele zou regenen, dus kunnen we lekker van deze mooie tuin genieten van deze extra rustdag.
