Als je langere tijd op trektocht bent zie je je materiaal wel slijten. Bij een week of een paar weken valt dat niet zo op, maar bij vier maanden is het duidelijk merkbaar.
De tent is danig verkleurd door de zon. Het elastiek in de tentstokken is niet meer zo strak. Er is een keer een stok in zijn sleuf blijven steken. Dat resulteerde in een kleine winkelhaak. Gelukkig aan de binnenkant. Daar zit nu een plakker (blauw zelfklevend tentdoek). Er zitten ook kleine gaatjes in het tentdoek. En de binnenrent is aan een wasbeurt toe; talloze geplette muggen, mieren en ander insecten bij het opvouwen die nog in de tent zaten of op andere wijze ongelukkig aan hun einde kwamen. Maar ook een keer vochtig opruimen hebben voor vlekken gezorgd. Ook zijn steeds meer haringen krom. Aan het begin van de reis miste er al een scheerlijn. Daar zit nu een lijntje van een totaal andere kleur.
De haringen drukken we vaak met onze sandalen de grond in. Maar dat lukt niet altijd even goed. Een keer kwam die door de zool van Rodions sandaal.
De slippers die ik had meegenomen waren al deels versleten. Voor vertrek had ik de zool nog vast gelijmd. Dat hield goed, maar de rest van de zool liet op den duur ook los. Uiteindelijk heb ik in Italië waardige opvolgers gevonden.
De lakenzak hebben we onderweg nog een keer genaaid, maar de naden zijn al weer op veel plaatsen opengescheurd. Zijde blijkt een te teer materiaal voor ons.
De slaapmat heeft ook wat schrammen opgelopen en bij de aanhechting van de ventielen was het materiaal deels weggesleten. Daar zit nu een extra laag Seam Grip op, in de hoop dat de mat dan de hele nacht hard blijft.
De meeste ziplock zakjes die we gebruiken om dingen bij elkaar te houden zijn al lang niet meer waterdicht. En de opdruk van merken op tassen laat los of vervaagt.
De naden van het (zwarte MSR) zakje waar ik de kommen, borden en bestek in bewaar heb ik al meerdere keren proberen te repareren, Maar nu heb ik het op gegeven. Ik heb het door een nieuw (roze) zakje vervangen. We zullen zien of die het langer uithoudt.
De glimmend nieuwe fietsen hebben al meerdere stofbaden ondergaan. De onverharde wegen zijn door alle droogte behoorlijke stoffig. Rodion heeft ze een keer afgespoeld (op een camping met autowasplaats). Het resultaat was van korte duur. De lak van de bagagedragers is weggesleten waar de tassen dag in dag uit erop gezet en eraf gehaald worden.
Mijn fiets heeft ook krassen van remkabels die langs de stuurpen schuurde. En bij m’n achterreflector heeft deze week losgelaten of is afgebroken. Een paar plakbandjes houden hem nu op zijn plek.
Mijn Valkental fietstas is op een dag twee keer van de bagagedrager getrild, omdat de bevestigingshaken niet goed bleven zitten. Die hebben we gefixeerd met tie-wraps. Daarbij heeft de thermoskan wel een extra deuk opgelopen. En ook een van de pannen heeft nu een extra deuk.
Onze fietsenstandaard is geleverd met een rubberen voetje. Die is zo versleten dat de standaard er nu door heen steekt en het voetje een centimeter of vijf omhoog is geschoven. Het effect is dat als de bodem wat zachter is, dat de standaard een stukje weg zakt en de fiets iets meer scheef staat.
Op Rodions stuur zit een mobiele telefoon houder. Om te zorgen dat die blijft zitten, ook op een hobbelige weg, heeft Rodion die strak aan gedraaid. Het plastic blijkt daar niet zo goed tegen bestand en is gebarsten. Gelukkig hebben we genoeg tape bij ons, dus de telefoon kan nog steeds in de houder. Wel zo handig als je ergens moet zijn waar geen routebordjes naartoe gaan.
De plastic bakjes (die met dat handige klikdeksel, waardoor ze waterdicht afsluitbaar zijn) hebben nu krassen op het deksel omdat ze ook als snijplank zijn gebruikt.
Het blueband bord mist een stukje omdat de afwas niet goed was gestapeld.
De brander is verschillende keren uit elkaar getrild, maar die laat zich gelukkig problemen weer in elkaar schroeven. En daar ben ik dus al een stuk handiger in geworden.
De ritsen van Rodions heuptasje hebben het begeven. Hij heeft nu een mooi nieuw heuptasje en ook een nieuw lichtgewicht rugzakje met bredere draagbanden dan het tasje met koortjes dat hij had meegenomen. En mijn zonnebril miste eerst een schroefje. Dat heb ik verholpen met wat naaigaren. Maar toen ook een poot afbrak heb ik toch een vervanger gekocht. Rodion heeft ook een vervangende zonnebril en een vervanger van de vervanger gekocht. De bril die hij van thuis had mee genomen ligt ergens in de Alpen op een wandelpad onvindbaar te zijn.
Er zijn nog een aantal andere voorwerpen die her en der onbedoeld zijn achter gebleven.
• Een zakmes
• Een snijplank
• Snelbinders
• Afwas middel en schuurspons
• Een paar wasknijpers
• Douche muts
En natuurlijk is er ook heel wat vervangen dat op was. Zoals bijvoorbeeld het gastankje om te koken. Soms zijn die op de camping te koop, soms is het een zoektocht geweest naar een dealer. In Duitsland kun je ze bijvoorbeeld bij de bouwmarkt kopen, dat moet je dus even weten.
Omdat we heel wat onverpacktlades (onverpakt winkels) zagen in Duitsland en Oostenrijk, leek dat een goede mogelijkheid om een kleine hoeveelheid afwasmiddel en olijfolie te kopen in de kleine flesjes die we daar al voor hadden. Helaas bleek dat makkelijker gezegd als gedaan. Toen we bij een van die winkels aankwamen (in Salzburg) bleken we niks te mogen kopen voor we lid waren geworden van hun coop en ik Würzburg waren ze met vakantie. In Würzburg bleek ook een vestiging “Von Fass” te zitten. En die vulde ons flesje olijfolie met lekker nieuwe Griekse olijfolie (onze favoriet). Voor het afwasmiddel hebben we gekozen een grote (normale) verpakking te kopen en daar ons kleine flesje mee te vullen. Wat over was hebben we gedoneerd aan een afwasplek op een camping. Later zag ik bij een DM (drogist) dat die een hervulstation hadden voor afwasmiddel (en vloeibaar wasmiddel enz).